17. yüzyıl Descartes’in felsefesinin, Newton’un fiziğinin, Spinoza’nın Tanrı’nın tezahürü olarak peşinde olduğu bilginin çağıdır. En büyük İngiliz oyun yazarı Shakespeare, komedinin etiğin hizmetinde olması gerektiğini söyleyen Molière, birçok eleştirmenin ilk modern roman olarak tanımladığı Don Quijote’in yazarı Cervantes bu dönemde yaşamıştır. Adeta ışığı yeniden keşfeden Caravaggio’nun, Rembrandt’ın, Velázquez’nin olağanüstü eserleri bu dönemde ortaya çıkar. 17. yüzyıl, insanın evrendeki konumunu yeniden tanımlamaya çalıştığı, yeni referans noktaları aradığı, yönelimsizliğin, huzursuzluğun yüzyılıdır. Galileo, teleskopu kullanarak Jüpiter’in uydularını, Satürn’ün halkalarını keşfeder. Aynı dönemde Leeuwenhoek, mikroskopun altında ilk keşifleri yapar ve gözün algılayabildiğinin ötesinde başka canlıların da yaşadığı keşfedilir. Pascal’ın dediği gibi 17. yüzyıl, insanın iki sonsuzluk arasında, sonsuz büyük ile sonsuz küçük arasında konumlanmaya başladığı dönemdir.